زمینه و هدف: تاری اپتیکی ناشی از عیوب انکساری سبب کاهش کیفیت تصویر شبکیه ائی می گردد و تغییراتی را در نحوه پاسخ سیستم بینائی ایجاد می نماید. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر تاری اپتیکی در اثر نزدیک بینی بر پاسخ کورتکس بینائی توسط تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 5 داوطلب سالم در محدوده سنی 25-18 سال (2 زن و 3 مرد) شرکت نمودند. نتایج تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی 18 فرد امتروپ (بدون عیب انکساری) که در یک مطالعه عملکردی اخیر با شرایط تصویربرداری یکسان شرکت کرده بودند، به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. تصاویر فانکشنال با استفاده از یک دستگاه فیلیپس 1.5تسلا و با ارائه الگوی بینائی سینوسی با فرکانس فضائی 2 سیکل بر درجه و فرکانس زمانی 8 هرتز اخذ گردید. پس از پردازش تصاویر، درصد تغییر سیگنال BOLD (Blood-Oxygen-Level-Dependent) و تعداد وکسل های فعال شده در سری اسکن های مختلف با هم مقایسه گردید.یافته ها: نتایج این مطالعه کاهش غیر خطی پاسخ کورتکس بینائی در اثر تاری اپتیکی را نشان می دهد. تعداد وکسل های فعال شده و میانگین شدت سیگنال BOLD در گروه های مختلف عیب انکساری نزدیک بینی کاهش می یابد.نتیجه گیری: با توجه به تاثیرپذیری پاسخ کورتکس بینائی در اثر تاری اپتیکی ناشی از مقادیر مختلف عیب انکساری نزدیک بینی، بهتر است تا در طی مطالعات شناختی علوم اعصاب و همچنین بررسی بیماری های نورولوژیک به کمک تصویر برداری تشدید مغناطیسی عملکردی با بکارگیری محرک های بینایی الگویی برای افراد تحت بررسی از اصلاح اپتیکی بهینه استفاده گردد.

در این تحقیق، پارامتر های یک مدل غیر خطی از سیستم همودینامیک معروف به مدل بالون به منظور تحلیل تصاویر تصویر برداری عملکردی تشدید مغناطیسی (f(MRI)) مورد شناسایی و ارزیابی قرار گرفته است. برای تخمین پارامتر های این مدل از دو روش استفاده شد. در این روش ها ابتدا واکسل هایی که سری های زمانی آنها حاوی فعالیت عصبی (ایجاد شده در اثر تحریک) هستند، شناسایی می گردد. سپس برای سری زمانی هر واکسل، پارامتر های مدل بالون یک بار با استفاده از روش «تندترین شیب» و یک بار با استفاده از الگوریتم ژنتیک تخمین زده می شوند. روش های پیشنهادی فوق روی داده های واقعی تصویربرداری عملکردی تشدید مغناطیسی به کار گرفته شد و شناسایی سیستم غیرخطی بالون برای واکسل های مختلف مغز توسط آنها انجام گرفت. دقت این شناسایی ها با مقایسه خروجی مدل حاصل و سری زمانی هر واکسل (داده واقعی) نشان داده شد. همچنین نتایج تخمین پارامتر با روش های پیشنهادی و نتایج حاصل از شناسایی سیستم به وسیله کرنل های ولترا که در سایر تحقیقات انجام شده است، کاملا سازگار بود. از این رو روش های پیشنهادی با احتراز از پیچیدگی های تحلیل نظری و با سرعت قابل قبول (به ویژه روش تندترین شیب) می توانند شناسایی سیستم را با بکارگیری روش های عددی انجام دهند.

شدت واقعی سیگنال استخراج شده از تصاویر (MRI) به دلیل اصلاح نوفه در محاسبات مربوط به مقدار بزرگی(magnitude) سیگنال در پیکسل های کم شدت، همواره با نوفه ی رایسین همراه است. این مسئله به ویژه برای تصویربرداری های (MRI) با نسبت سیگنال به نوفه ی بسیار کم (SNR<3. 0) مانند دیفیوژن (MRI)، در مقادیر بزرگِ مشهور به b-value (حاصل کاربرد گرادیآن های مغناطیسی پرقدرت در زمآن های طولانی) نیز صادق است. در این پژوهش روشی برای حذف نوفه ی رایسین از پیکسل های تصاویر حاصل از مقدار بزرگی در (MRI) ارائه و یک معادله ی خطی با عبارت تصحیح نوفه پیشنهاد شده که می تواند نوفه ی بایاس شده را به پیکسل ها بطور منفرد حذف کند. در صورت مشخّص بودن مقدار متوسط و واریانس تابع دانسیتهء شدت هر پیکسل، این تصحیح نوفه مطلوب و کامل است، اما در صورت عدم دسترسی دقیق به این اطلاعات برای هر تک پیکسل، میانگین گیری از نزدیک ترین پیکسل های مجاور در تصویر معادله ی تصحیح نوفه به کارگرفته می شود. انتخاب تعداد پیکسل های مجاور با رساندن خطا به کمترین مقدار تقریبی انجام می شود. طبق محاسبه در این روش، به کارگیری دست کم 9 پیکسل همسایه برای سیگنال به نوفه معادل0/1 SNR=1. 0)) مقدار تقریبی تا زیر 10 % خطا می دهد. روش کاهش نوفه ی رایسین ارائه شده در این مقاله برتری قابل ملاحظه ای را در حذف نوفه از سیگنال دیفیوژن (MRI) در مقادیر بزرگ b-نسبت به روش های ارائه شده تا زمان حاضر نشان می دهد.

مقدمه: در تمامی فن آوریهای نوین در پرتو درمانی نظیر طراحی درمان سه بعدی، براکی تراپی و رادیوتراپی تطبیقی، هدف رساندن بیشترین دوز به ضایعه و کاهش آسیب به بافتهای سالم و ارگانهای حساس به اشعه از طریق تعیین دقیق تر حجم هدف مورد تابش دهی است. در همین راستا محاسبه دوز دقیق دریافتی در محیط سه بعدی و تطبیق آن با نتایج واقعی و ارزیابی دقت طراحی درمان مبتنی بر محاسبه، از مسایل مطرح در رادیوتراپی بوده است.مواد و روشها: در این مقاله روشی برای ترسیم سه بعدی نقشه دوز در ژل فریک آگاروز بر اساس تغییر ایجاد شده در شدت تصویر بوسیله تابش در تصاویر (MRI) گرفته شده از ژل ارایه گردیده است. از ژل قبل و بعد از تابش دهی در موقعیت یکسان تصویر گرفته شد و با استفاده از تغییرات شدت سیگنال در تصویر تشدید مغناطیسی هسته ((MRI)) در ژل فریک در اثر تشعشع، رابطه خطی در محدوده معینی از دوز، بین دوز جذبی و شدت سیگنال تصویر در محدوده معینی از دوز بدست آمده مبنای تعریف یک منحنی کالیبراسیون قرار گرفت و با استفاده از آنها در دو بعد و در سه بعد، منحنیها و یا سطوح هم دوز بدست آمدند.نتایج: نتایج نشان دادند که رابطه بین تغییر شدت و دوز در تصاویر T1W حاصل از توالی پالس SE با شرایط TE<<TR رابطه ای نمایی است. با آزمایش در شرایط مختلف تصویربرداری، شرایط TR/TE/500/20 ms بالاترین حساسیت و شرایط TR/TE/500/11 ms وسیعترین بازه دینامیکی را داشتند، در نهایت اینکه در دوزهای زیر 15Gy رابطه بین دوز و شدت تقریبا خطی بوده و حساسیت این شرایط نیز بالاست. بحث: روش پیشنهادی در این مقاله در مقایسه با روشهای متداول مبتنی بر محاسبه R1(1/T1) به زمان خیلی کمتری نیاز دارد که در نتیجه، باعث اجتناب از اثر پخش (Diffusion) یون فریک و مهیا کردن یک روش عملی جهت اندازه گیری ساده و موثر نقشه دوز سه بعدی با استفاده از دوزیمتر ژل فریک آگاروز می شود.

اگرچه پوتامن یک ساختار زیرقشری محسوب می­شود، مطالعات تصویربرداری دخالت ناحیة پوتامن چپ را در کارکردهای زبانی مانند پردازش زبان دوزبانه­ها نشان داده­اند. برخی مطالعات نیز به نقش پوتامن راست در عملکردهای زبانی مرتبه بالاتر اشاره کرده­اند. هدف از بازتحلیل حاضر، بررسی نقش پوتامن چپ و راست در درک جملات زبان اول و دوم در افراد دوزبانه با استفاده از روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (f(MRI)) است. بدین ­ترتیب، تعداد 36 نفر دوزبانة ترکی-فارسی (21 زن و 15 مرد) که زبان دوم­شان را در سن 7 سالگی و به هنگام ورود به مدرسه به طور رسمی آموخته بودند، به روش هدفمند در سال 1398 انتخاب شدند. شرکت­کنندگان یک آزمون شنیداری قضاوت دستوری­بودگی با پارادایم زبان­گردانی جایگزین را اجرا کردند. به ­دنبال شناسایی فعالیت دوجانبة پوتامن در سطح کل-مغز در FSL، درصد تغییر سیگنال به­عنوان معیار «شدت» برای هر شرکت­کننده استخراج و در نرم­افزار SPSS-26 تجزیه و تحلیل آماری شد. در سطح کل-مغز، نتایج نشان داد که ناحیة پوتامن در نیمکره­های چپ و راست در درک نحوی جملات در حین ارائة همزمان محرک­های زبان اول و دوم دخالت دارد. علاوه­براین، صرف­نظر از نوع نیمکرة فعال، معناداری اثر دستوری­بودگی برای زبان اول و حساسیت بیشتر به محرک­های نادستوری زبان اول در مقایسه با محرک­های نادستوری زبان دوم مشاهده شد که می­تواند دال بر اثر استاندارد تسلط زبان باشد.

زمینه و هدف: صدمات داخلی ناشی از ترومای زانو شیوع نسبتا بالایی دارند و برای بررسی آسیب احتمالی منیسک ها و لیگامان های متقاطع زانو، تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (magnetic resonance imaging: (MRI)) به طور مکرر انجام می شود. در حالی که استفاده از سونوگرافی برای تشخیص ضایعات داخلی مفصل زانو هنوز مورد اختلاف نظر بوده و مطالعات گذشته نتایج متفاوتی به همراه داشته است. این مطالعه به منظور تعیین ارزش تشخیصی سونوگرافی در مقایسه با (MRI) در صدمات ناشی از ترومای زانو انجام شد.روش بررسی: این مطالعه توصیفی روی 73 بیمار با ترومای زانو مراجعه کننده به مرکز تصویربرداری (MRI) بیمارستان امام خمینی (ره) ساری از آذر ماه 1388 لغایت اردیبهشت ماه 1389 انجام شد. پس از انجام (MRI) برای همه بیماران سونوگرافی از زانوی صدمه دیده انجام شد. سونوگرافی و (MRI) توسط دو رادیولوژیست که از نتایج گزارش یکدیگر اطلاع نداشتند؛ انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-16 و رسم جدول توصیف شد. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی تعیین شد.یافته ها: سن 91.9 درصد بیماران زیر 40 سال بود. 61 نفر (83.6 درصد) از بیماران مرد و 12 نفر (16.4 درصد) زن بودند. شایع ترین شکایت بیماران درد مفصلی (89 درصد) بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی سونوگرافی در مقایسه با (MRI) در تشخیص ضایعات لیگامان کولترال داخلی (MCL) به ترتیب 100 درصد، 94.28 درصد، 42.86 درصد و 100 درصد و در تشخیص ضایعات لیگامان متقاطع قدامی (ACL) به ترتیب 65 درصد، 100 درصد، 100 درصد و 70.21 درصد تعیین شد. همچنین این مقادیر در تشخیص ضایعات منیسک داخلی (MM) به ترتیب 61.90 درصد، 94.23 درصد، 81.25 درصد و 85.96 درصد و در تشخیص ضایعات منیسک خارجی (LM) 100 درصد، 97.14 درصد، 60 درصد و 100 درصد تعیین گردید.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از سونوگرافی در موارد اورژانس بررسی سلامت لیگامان متقاطع قدامی و منیسک داخلی کمک کننده است. چنانچه علایم بالینی به نفع وجود آسیب داخلی زانو است؛ با توجه به حساسیت کمتر سونوگرافی در تشخیص پارگی تروماتیک لیگامان متقاطع قدامی و منیسک داخلی استفاده از (MRI) توصیه می شود.

تشخیص به موقع و صحیح اختلال دوقطبی (BD) و متعاقب آن انجام فرایندهای درمانی، برای جلوگیری از پیشرفت و وخیم شدن این بیماری ضروریست. اگرچه استفاده از داده های مبتنی بر تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی در حال استراحت (rs-f(MRI)) و ویژگی های استخراج شده از آن ها ممکن است نقش موثری در تشخیص اختلال دوقطبی داشته باشد، اما تاکنون تحقیقات اندکی بر روی تشخیص افراد مبتلا به BD به کمک rs-f(MRI) صورت گرفته است و نتایج مربوطه نیز از صحت بالایی برخوردار نبوده اند. در این تحقیق روشی جدید مبتنی بر ارتباطات عملکردی برای تشخیص BD I ارایه شده است. برای این منظور با استفاده از ارتباطات عملکردی بر پایه دانه، 4 ناحیه ی PCC، dlPFC، amygdala و sgACC را به ترتیب به عنوان نماینده های شبکه ی DMN، FPN و SN در نظر گرفتیم تا ارتباطات عملکردی میان آن ها و سایر نواحی مغز را محاسبه کنیم. بعد از محاسبه ی ارتباطات عملکردی برای هر فرد، با استفاده از آستانه گذاری مقدار t ویژگی های مفیدتر را انتخاب کردیم و سپس با یک ماشین بردار پشتیبان (SVM) و روش اعتبارسنجی متقابل LOOCV و تنها با استفاده از 4 ویژگی ترکیبی، افراد سالم را از افراد دارای اختلال BD I طبقه بندی کردیم. نتایج روش پیشنهادی روی داده های rs-f(MRI) مربوط به 49 فرد سالم و 34 فرد مبتلا به BD I مورد استفاده قرار گرفت و صحت طبقه بندی بیش از 90% حاصل شد. همچنین در بررسی ارتباطات عملکردی بین 4 ناحیه ی مذکور و سایر نواحی مغز در افراد مبتلا به BD I نسبت به افراد سالم کاهش معنی دار ارتباطات مشاهده شد. ناحیه هایی که در افراد دارای اختلال بیشترین افت ارتباطات عملکردی را با 4 ناحیه ی مذکور داشتند عبارت اند از: Ag و OFC (با دانه ی PCC)، ACC (با دانه های dlPFC و amygdala) و ITG (با دانه ی sgACC) که نتایج حاصله سازگار با نتایج تحقیقات پیشین در این حوزه می باشند.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش ناحیه پلنیوم­ گیجگاهی چپ و راست در پردازش شنیداری جملات زبان اول و دوم در افراد دوزبانه اجرا شد. روش ­کار: جامعه آماری پژوهش حاضر، دانشجویان دوزبانه ترکی_فارسی شهر تهران در سال 1398 بود. داده­ های 36 فرد دوزبانه که به روش هدفمند انتخاب شده بودند، در حین اجرای یک تکلیف شنیداری دوزبانه به روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی کارکردی (f(MRI)) اخذ شد. به منظور شناسایی الگوی فعالیت محرک­ های دستوری_نادستوری زبان اول و دوم در ناحیه پلنیوم­ گیجگاهی، آنالیزی بر مبنای ناحیه مطلوب (ROI-based) در نرم ­افزار FSL اجرا شد و درصد تغییر سیگنال به عنوان معیار «شدت» برای هر شرکت­ کننده استخراج و در نرم­ افزار SPSS نسخه 26 تجزیه و تحلیل آماری شد. یافته ­ها: اگرچه معناداری اثر دستوری­ بودگی برای هر دو زبان اول و دوم در پلنیوم­ گیجگاهی چپ و راست مشاهده شد (0/001>P)، برانگیختگی پلنیوم ­گیجگاهی چپ بیشتر بود. افزون ­بر این، پاسخ مغزی بزرگتر به جملات نادستوری زبان اول در مقایسه با جملات نادستوری زبان دوم در پلنیوم­ گیجگاهی چپ محرز شد. نتیجه­ گیری: هم ­پوشانی همبسته­ های نورونی دو زبان در پلنیوم­ گیجگاهی، به عنوان یک واسط محاسباتی، سطح بالای بسندگی دوزبانه ­های حاضر به زبان­ دومشان را که در سن 7 سالگی آموخته بودند، تأیید می ­کند. پلنیوم­ گیجگاهی چپ نقش برجسته ­تری در پردازش شنیداری جملات در افراد دوزبانه دارد که ممکن است دال بر یک­سویه­ شدگی این ناحیه باشد. فعالیت بیشتر زبان اول نسبت به زبان دوم در پلنیوم­ گیجگاهی چپ، حاکی از این است که در حالت دوزبانه و در شرایطی که فرد دوزبانه به هر دو زبان اول و دوم خود به یک میزان مسلط است، زبان اول به عنوان زبان پایه عمل می­ کند که مستلزم صرف زمان و منابع شناختی بیشتر برای مهار و فعال­ سازی مجدد این زبان است.